Hymn For Her (US) Hillbilly Punk 'n Blues Pallieter Café Herselt (04-07-2022) reporter & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info band: Hymn For Her © Rootsville 2019

In 2019 stonden Lucy Tight en Wayne Waxing AKA 'Hymn For Her' na een immense tour met hun in 2018 uitgebrachte album 'Pop-n-Downers' op de weide van Gevarenwinkel en ook hier op het podium van het Pallieter Café. Een memorabel concert waarbij we onmiddellijk fan werden van dit duo. Nu ze terug in het land zijn konden we tussen het festival geweld het toch niet laten om terug richting 'der Hans' te trekken in Herselt.

Toen destijds hun dochter 'Diver' op de cover van het album te bewonderen viel is dit nu totaal anders. In 2019 bestond deze "two man bands" uit kickdrum en gitaar bespeeld worden door de mannelijke helft en de "lowbow" cigarbox, banjo en ukelele door de vrouwelijke helft van deze 'Hymn For Her'. Hun muziek was een mix van countryblues, folk, hillbilly en punk, dus RL Brunside meets the Ramones.

Tijdens de Flowerpower era bracht in 1965 ene Bob Dylan het nummer 'The Times They Ara A-Chaging' uit en dus stellen we ons de vraag of Rober Zimmerman toen al wist van de transformatie van deze 'Hymn Fo Her'. Dochterlief is nu al een knappe dame geworden en heeft zich de skills van de 'black & white keys' toegeëigend. In de 'early years' stond 'Diver' ook met regelmaat op het podium met haar ouders maar nu is ze steeds prominenter aanwezig en zo zal bij de familie 'Smoking Flames' de 'Silver Airstream', die dienst doet als woning al vlug te klein gaan worden. Hun woonplaats die ze bewieroken op hun in 2010 uitgebrachte album 'Lucy & Wayne and the Amarican Stream'. Totaal iets anders dan de 'Silver Bullit' van Gevarenwinkel.

In het eerste gedeelte van deze recensie sprak ik in verleden tijd en dat doelt op de muziekkeuze nu deze 'Hymn For Her' in volle ontplooiing blijkt te zijn. Openen doen ze met het nummer 'Skook' en zo behouden ze nog de trend van hun laatste album 'Pop-n-Downers'. Ook met het onheilspellende 'Death To The World' wordt het rauwere gedeelte van deze band niet vermeden.

Van Bluegrass over Folk naar Honky Tonk belanden we met 'Grave' ook bij eentje uit 2011. Mede door toedoen van dochterlief op de keys krijgt 'Sunshine Ride' zelfs een tintje NOLA met zich mee en ontpopt Driver zich als een volgeling van John Rebenack Jr. AKA Dr. John The Night Tripper. Wat uiteraard een pluspunt is.

Tijdens het tweede gedeelte veranderde de muziek in zijn totaliteit en krijgen we minder diversiteit. Is het doordat Diver nog in een opleidingsfase zit, ik weet het niet. Wat ook veranderde was de belichting in die mate zelfs dat Lucy tussen twee nummers in ook aan 'der Hans' ging melden dat de disco lights van den Aldi enigszins storend waren. Ik had toen mijn portrettentrekker al lang opgeborgen en zo werd de focus dan op de muziek gelegd.

Met een als 'Pup Shalom' zullen de hondenliefhebbers wel in hun sas zijn maar met een song als 'Fireflies' wordt het mij een beetje te poppy. Niet verkeerd verstaan het klinkt allemaal zeer goed met best een hoog entertainend gevoel maar na een weekendje Sjock zit ik nog bij een hoog punk gehalte en dit was nu helemaal verdwenen. 'Hymn For Her' vergruisde zo van een cowpunk richting family band. Misschien terug nog een paar jaartjes wachten tot Diver het rebelse in haar komt te ontdekken ;-) Bye Bye Ramones, Hello Partidge Family.